Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Κοινωνικοποίηση - Σχολική Αποτυχία - Μαθησιακές Δυσκολίες


              Η ένταξη των παιδιών και των εφήβων με τις μαθησιακές δυσκολίες στην κανονική εκπαίδευση και τα κοινωνικά υπόβαθρα συχνά δεν συνοδεύεται από την ευπρόσδεκτη ένταξη τους στις παρέες ώστε να ικανοποιήσει τις διαπροσωπικές σχέσεις. (Wiener, J. & Sunohara G., 1998)
Εάν το Σύνδρομο της Ακούσιας Διάσπασης Προσοχής είναι παρών, η υπερκινητικότητα και η διάσπαση προσοχής την ώρα του μαθήματος μέσα στην τάξη, επηρεάζουν αρνητικά και παρεμποδίζουν την ανάπτυξη των κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων. Όταν μια μαθησιακή δυσκολία διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται κατάλληλα, τότε ο μαθητής έχει τη δυνατότητα για επιτυχές μέλλον. Χωρίς βοήθεια, οι ανικανότητες του ατόμου μπορούν να καθίστανται σημαντικές αναπηρίες καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. (Silver LB., 1986). Μελέτες διαπιστώνουν ότι αυτές οι συμπεριφοριστικές και κοινωνικές δυσκολίες των Δυσλεξικών παιδιών, εμμένουν και μετά το πέρας των πρώτων σχολικών χρόνων. Έρευνες που έγιναν σε δυσλεξικούς μαθητές Λυκείου και Κολεγίου, έδειξαν ότι και οι δύο ηλικιακές ομάδες παρουσιάζουν σημαντικά κοινωνικά προβλήματα εξαιτίας των μαθησιακών τους δυσκολιών. (J.H. Bryan και Τ. Bryan, 1990) 
Σε αυτή τη συμπεριφορά συμβάλει και το γεγονός ότι τα περισσότερα σχολεία σχεδιάζονται για να καλύπτουν τις ανάγκες του μέσου παιδιού, αυτού δηλαδή που η επίδοση του είναι εξίσου καλή σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες και απαιτήσεις. Το σχολικό σύστημα έχει δυσκολία στην αποδοχή των Δυσλεξικών μαθητών. Το πρόβλημα είτε αγνοείται, είτε γενικεύεται σε άλλα γνωστικά αντικείμενα. Μια άλλη πτυχή της Δυσλεξίας, που μπορεί να έχει επιπτώσεις στην κοινωνική λειτουργία, είναι το γεγονός ότι τα Δυσλεκτικά παιδιά βρίσκονται συχνά σε ένα σχολείο, το οποίο από ορισμένες απόψεις είναι πάρα πολύ εύκολο για αυτούς. Είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι αυτά τα συναισθήματα έχουν επιπτώσεις στη συμπεριφορά τους, η οποία στη συνέχεια το καθιστά μη αποδεκτό στα άλλα παιδιά.
Οι μελέτες που γίνονται στις αναπτυγμένες χώρες έχουν δείξει ότι το σχολείο και, γενικά, η εκπαίδευση έχουν μεγάλη σημασία και συμμετοχή στην πρόληψη και καθιστούν πιο ομαλή την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Σύμφωνα με αυτές τις μελέτες ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες φαίνεται να είναι ο τρόπος που το σχολείο λειτουργεί ως κοινωνικός θεσμός, κάτι που βρίσκεται στο σχολικό περιβάλλον και στο αποκαλούμενο κρυμμένο πρόγραμμα (curriculum), σε αντίθεση με το ανοικτό αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών. Άλλα στοιχεία, είναι οι σχέσεις μεταξύ των δασκάλων και των παιδιών καθώς επίσης και η συμμετοχή των μαθητών στις διαδικασίες της σχολικής λειτουργίας. Σε αντίθεση με αυτό που θα αναμενόταν, παράγοντες όπως το σχολικό φυσικό περιβάλλον, ο αριθμός μαθητών στην τάξη κ.λ.π., δεν φαίνονται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο (Tsiantis Γ., 1987). Ξέροντας ότι τα δυσλεκτικά παιδιά είναι τα ευφυή, χαρισματικά παιδιά, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα στο δομημένο σχολικό περιβάλλον και γίνονται απολύτως αδιάφοροι στις καθημερινές σχολικές υποχρεώσεις. Υπάρχουν ευκαιρίες να αναπτυχθούν οι δυνατότητές τους και να υπερέχουν στον αθλητισμό, τις τέχνες και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες. Το σύστημα των αξιών στην κοινωνία μας πρέπει να βασιστεί στις ευκαιρίες, την ποικιλία, τις επιλογές και τις προκλήσεις.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

τα νέα πειράματα του Σουγκάτα Μίτρα


http://www.ted.com/talks/lang/gre/sugata_mitra_the_child_driven_education.html

Ο παιδαγωγός ερευνητής Σουγκάτα Μίτρα, προσεγγίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εκπαίδευσης - οι καλύτεροι δάσκαλοι και τα καλύτερα σχολεία δεν βρίσκονται εκεί όπου χρειάζονται περισσότερο. Σε μια σειρά πειραμάτων πεδίου, από το Νέο Δελχί, ως τη Νότιο Αφρική και την Ιταλία, παρείχε στα παιδιά πρόσβαση στο διαδίκτυο με δική τους επίβλεψη και συνέλεξε αποτελέσματα που μπορούν να φέρουν επανάσταση στον τρόπο που σκεπτόμαστε για τη διδασκαλία.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Κοινωνική Συμπεριφορά και Μαθησιακές Δυσκολίες

Οι κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν τη διαδικασία της μάθησης. Και αυτό επιβεβαιώνεται από το έντονο ενδιαφέρον της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας γύρω από την κοινωνική και προσωπική ζωή των Δυσλεξικών παιδιών. Υπάρχουν μελέτες οι οποίες αποδεικνύουν το κατά πόσο οι κοινωνικοί παράγοντες συμβάλουν στην διαγνωστική διαδικασία.
Ο Stein N.L., (1987) καταγράφει τα συναισθήματα ενός δυσλεξικού παιδιού: "Το μαθησιακό πρόβλημα σε αγχώνει και σε πιέζει. Είναι σαν να ληστεύει ολόκληρη την ύπαρξη σου, δεδομένου ότι δεν είσαι ικανός να φτάσεις τις δυνατότητες σου. Η ζωή σου γίνεται κόλαση από τη στιγμή που σκέφτεσαι ότι ενώ είσαι ευφυής δεν μπορείς να ολοκληρώσεις τίποτα… Τα μαθησιακά προβλήματα προκαλούν και συναισθηματικά προβλήματα. Κάποιοι στρέφονται στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ. Εγώ στράφηκα στο φαγητό… Τα μαθησιακά μου προβλήματα με τον συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν, με αποτρέπουν από το να απολαύσω τη ζωή." (Stein, N.L., 1987).
Φαίνεται τελικά αναπόφευκτο ότι για πολλά παιδιά στα σχολεία, μια ακαδημαϊκή αποτυχία δεν θα είναι μια στιγμιαία αποτυχία. Μάλλον, η αποτυχία, ανεξάρτητα από την αιτία ή τον κοινωνικό καθορισμό της, θα μετατραπεί πιθανώς σε μια μακροπρόθεσμη εμπειρία. Για τους Δυσλεξικούς η ακαδημαϊκή αποτυχία θα συνοδευτεί από την κοινωνική αποτυχία, και μπορεί να έχει ισόβιες συνέπειες. Τα έτη απογοήτευσης, ανησυχίας,απόρριψης, κριτικής και αποθάρρυνσης θα έχουν επίδραση στην κοινωνική-συναισθηματική ανάπτυξη των Δυσλεξικών. Πράγματι, είναι πολύ πιθανό ότι δίπλα «στην αποτυχία»ένα από τα λίγα άλλα κοινά χαρακτηριστικά για τις μαθησιακές δυσκολίες είναι αυτό των κοινωνικο-συναισθηματικών συνεπειών. (Chapman, J.W., 1990) Οι μελέτες που γίνονται στις αναπτυγμένες χώρες έχουν δείξει ότι το σχολείο και, γενικά, η εκπαίδευση έχουν μεγάλη σημασία και συμμετοχή στην πρόληψη και καθιστούν πιο ομαλή την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.