Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ενήλικη Ζωή και Μαθησιακές Δυσκολίες

Η μαθησιακή δυσκολία δεν είναι μόνο σχολική δυσκολία. Είναι μια συνολική δυσκολία ζωής. Η ίδια δυσλειτουργία που παρεμποδίζει τις κανονικές διαδικασίες μάθησης έχει αντίκτυπο και στις σχέσεις με τους συναδέλφους, τις οικογενειακές σχέσεις και στην εικόνα που έχει το ίδιο το άτομο για τον εαυτό του.
Ο κάθε ενήλικας κουβαλάει τις εμπειρίες των νεανικών του χρόνων, όχι μόνο από ψυχολογική έννοια, αλλά και υπό την μορφή των επιτυχιών και της απόκτησης προσόντων με τις διαδικασίες των διαγωνισμών, ή στην περίπτωση των δυσλεξικών, ως έλλειψη προσόντων. Μία νεότητα η οποία χαρακτηρίζεται από συνεχείς προσπάθειες και αποτυχίες, συνεχίζει να επηρεάζει και την ενήλικη ζωή. Αυτό εξηγεί εκείνη την αίσθηση της απογοήτευσης και θυμού, η οποία μπορεί να προκληθεί από τις μαθησιακές δυσκολίες. Οι Δυσλεξικοί αντιμετωπίζουν όχι μόνο τις προσωπικές τους αμφιβολίες ότι η αργή πρόοδος τους είναι μια μυστική ντροπή, αλλά και το ότι αυτό μετατρέπεται συχνά και σε δημόσια αποτυχία
Η απόκτηση των κοινωνικών και ακαδημαϊκών δεξιοτήτων παίζει καθοριστικό ρόλο για τα άτομα τα οποία επιθυμούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας
Επομένως γίνεται αποδεκτό ότι είναι απαραίτητη μια σαφέστερη κατανόηση αυτών των κοινωνικών και συναισθηματικών επιρροών, καθώς και των τρόπων που μπορούν να μετατρέψουν σε πλεονέκτημα τη μαθησιακή δυσκολία ή να ανακουφίσουν τα δυσμενή αποτελέσματα της.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Νομοθεσία και Ρόλος Γονέων Παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες

Ο Νόμος 2817/2000, άρθρο 1, που αφορά στην «εκπαίδευση των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και άλλες διατάξεις» και στην οργάνωση και λειτουργία των Κ.Δ.Α.Υ. (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης) και Σ.Μ.Ε.Α. (Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής), καθώς και ο Κανονισμός Λειτουργίας των Κ.Δ.Α.Υ. (Αριθμός απόφασης Γ6/4494, 8-11-2001) αναφέρονται στη στήριξη και ενίσχυση ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, περιορίζοντας κυρίως τα άτομα αυτά σε όσα χαρακτηρίζονται από μειονεξίες και εμπίπτουν στις εκπαιδευτικές περιφέρειες ειδικής αγωγής. Γίνεται επιπλέον λόγος (παράγρ. 3) για άτομα νηπιακής, παιδικής και εφηβικής ηλικίας που δεν ανήκουν στην προηγούμενη περίπτωση «αλλά έχουν ανάγκη από ειδική εκπαιδευτική προσέγγιση και φροντίδα για ορισμένη περίοδο ή για ολόκληρη την περίοδο της σχολικής ζωής τους».
Το οικογενειακό περιβάλλον, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της σχολικής επίδοσης του παιδιού. Αν οι γονείς γνωρίζουν τις ικανότητες και το δυναμικό του παιδιού τους και το αποδεχτούν, θα ενθαρρύνουν από νωρίς και την τάση του για ανεξαρτησία και θα ενισχύσουν το ενδιαφέρον του για την καλύτερη δυνατή σχολική επίδοση. Με την εξατομικευμένη θεραπευτική αντιμετώπιση των παιδιών που εμφανίζουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, θα μάθουν τα παιδά να οργανώνουν καλύτερα την μελέτη τους, να συγκεντρώνονται και να αποδίδουν περισσότερο.  Οι γονείς διαπιστώνουν ότι υπάρχει "λύση" στο πρόβλημά τους, υπάρχει διέξοδος, ακόμη κι αν συνεχώς ακούνε απ' τους δασκάλους ότι τα παιδιά τους "αποτυγχάνουν".