#adhd #adhs #dyagnosis
Η διασπασούλα μου κι εγώ!
Πριν δέκα χρόνια έφυγε από τη ζωή ένα πλάσμα λατρεμένο και πολυαγαπημένο, ο σύντροφός μου Γιάννης. Πέρασα ένα παρατεταμένο πένθος (πολυετής άρνηση), το οποίο με οδήγησε όταν είχα φτάσει πλέον σε αδιέξοδο, στη Φρίντα Ξύστρου και στο Το Δέντρο Της Ζωής-Φρίντα Ξύστρου, η οποία αφού με βοήθησε να βιώσω το πένθος, να αποδεχτώ την απώλεια και να ξαναβγώ στη ζωή, με έφερε σε επαφή πριν δύο περίπου χρόνια με την αδερφή της Μαρία Ξύστρου, Κοινωνιολόγο της εκπαίδευσης και εμπνευστή του Dyagnosis. Η Μαρία είχε δημιουργήσει ένα τεστ για διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών και ενώ μελετούσαν με τη Φρίντα τη δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας, η Φρίντα με παρακάλεσε να ρίξω μια ματιά σε ένα σχεδιάκι που είχαν επιλέξει από το ίντερνετ, για να το χρησιμοποιήσουν ως λογότυπο. Ανήσυχος και καλλιτεχνικός άνθρωπος γαρ, το διέγραψα και σχεδίασα το σημερινό λογότυπο του Dyagnosis. Έτσι εκείνη τη μέρα με το Dyagnosis συνδέσαμε άρρηκτα τις ζωές μας.
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και μπήκε η εφαρμογή σε λειτουργία. Τότε μου έδωσε το αφεντικό, η Μαρία, τον κωδικό να μπω στην εφαρμογή για να τη μελετήσω και να δω τι θα χρειαστεί για να τη μεταφράσουμε και σε κάποιες άλλες γλώσσες. Κι εκεί ήταν που έκανα το «λάθος»!
Έχω αισθανθεί στη ζωή μου τόσο «λίγη», τόσο «τεμπέλα», τόσο ... που ήθελα να ταΐσω τη ματαιοδοξία μου και να κάνω το τεστ και να αποδείξω στους άλλους (όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άλλοι) ότι είμαι έξυπνη και χωρίς μαθησιακές δυσκολίες. Γιατί ως γνωστόν (για τους αδαείς) όποιος έχει μαθησιακή δυσκολία είναι χαζός! Και την πάτησα!
Το χαστούκι ήρθε λίγο μετά την ολοκλήρωση του τεστ, με την έκθεση αξιολόγησης των απαντήσεών μου: «οι πρακτικές ικανότητές σας βρίσκονται σε επίπεδα ανώτερης ευφυίας και σε συνδυασμό με τις απαντήσεις σας στο ερωτηματολόγιο, έχετε μαθησιακές δυσκολίες οι οποίες συχνά συνδυάζονται με ακούσια διάσπαση προσοχής, παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα».
Η πρώτη μου προφανέστατη σκέψη ήταν ότι, το τεστ κάνει λάθος! Ναι ναι, τι καλά, το «ανώτερη ευφυία» μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά το δεύτερο σκέλος ... λάθος το τεστ! Από που να το πιάσω και τι να πρωτοσκεφτώ! Τηλεφωνώ στη Φρίντα, της λέω τα αποτελέσματα και μου λέει με ψυχραιμία και ίσως με απάθεια: «γιατί το έκανες το τεστ; Ποιος σου είπε να το κάνεις; Εμείς δεν τα κάνουμε αυτά τα τεστ! Και γενικά δεν παίζουμε με την επιστήμη»!
Μου πήρε περίπου 2 μερούλες μέχρι τη συνειδητοποίηση κι άλλη μία για την αποδοχή, δηλαδή σε τρεις μερούλες το ξεπέταξα το πένθος. Ποιο πένθος; Μα φυσικά της μη ικανοποίησης του εγωισμού μου και της ματαιοδοξίας μου! Πώς; Α, πολύ απλά! Άνοιξα καλά τα αντικειμενικά μάτια της ψυχής μου, άφησα στην άκρη ότι κόμπλεξ είχα και είδα πόσο μοναδική με κάνει αυτή μου η ιδιαιτερότητα. Ναι, ναι, σαφώς ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός, δε διαφωνώ καθόλου. Αυτή όμως η καινούρια μου φίλη (παλιά βεβαίως και εκ γενετής, καινούρια μόνο στο συνειδητό μου), η διάσπαση προσοχής, είναι αυτή που με κάνει να βλέπω διαφορετικά τον κόσμο και σε περισσότερα επίπεδα. Χάρη σ’ αυτήν για παράδειγμα αναγνωρίζω τις λέξεις και τα συναισθήματα τα ανείπωτα, αντιλαμβάνομαι χωρίς υπολογισμούς το φως που είναι ικανό να εκπέμψει ένα χρώμα, τραγουδώ χωρίς πρόβα μια δεύτερη ή τρίτη φωνή σε μία μελωδία που μπορεί μόλις να έχω ακούσει, διαβάζω παράλληλα δύο βιβλία. Είναι αυτή που πάντα μου έβαζε τρικλοποδιά στην αποστήθιση και μη γνωρίζοντάς τη (και κυρίως μη γνωρίζοντας πώς να τη διαχειριστώ) με απέκοψε από τα καλλιτεχνικά μου όνειρα.
Και θα ρωτήσει κανείς: «μα δε σε πειράζει που το ανακάλυψες τόσο αργά, που άφησες ανεκπλήρωτα κάποια όνειρά σου;» Δεν είναι ότι δε λυπάμαι ή ότι δε θλίβομαι βαθιά ή ότι δε σκέφτομαι όσα έχασα. Απλά ο χρόνος δε γυρνά πίσω, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκμεταλλευτώ τη γνώση και τη βοήθεια που έχω σήμερα, για ένα πιο δημιουργικό αύριο! Το όνομα της δυσκολίας μου; Αποστήθιση! Μαθαίνω απίστευτα εύκολα, αποστηθίζω απίστευτα δύσκολα. Αλλά όταν το καταφέρνω, δύσκολα τα ξεχνώ! Δεν ξέρω αν η δυσκολία μου είναι αυτή ακριβώς ή απλά με επηρεάζει περισσότερο σ’ αυτό το κομμάτι. Δεν ανησυχώ όμως. Έχω βοήθεια και καθοδήγηση και νέα εργαλεία για πιο γρήγορα αποτελέσματα.
Από την ημέρα που έκανα το τεστ, έχουν περάσει οκτώ μήνες. Από τους πιο αποκαλυπτικούς όσο αναφορά το ποια είμαι και γιατί είμαι έτσι όπως είμαι. Πήρα τόσες απαντήσεις για τον εαυτό μου και γιατί λειτουργώ με αυτό τον τρόπο και γιατί βλέπω τον κόσμο με αυτό τον τρόπο. Ανακάλυψα μία Ξανθή που ... Λάθος! Αποκάλυψα την Ξανθή! Μου αποκάλυψα την Ξανθή. Και ξέρετε κάτι; Μου αρέσει! Μου αρέσω! Υπάρχουν επιτέλους και στιγμές που με αγαπώ! Ποιος εγώ, που πάντα με έκρυβα γιατί ντρεπόμουν για τις αδυναμίες μου και για τις δυσκολίες μου. Αγαπώ τη διασπασούλα μου, την ευχαριστώ για όσα μου χαρίζει, της είμαι ευγνώμων που με κάνει τόσο δημιουργική και τη συγχωρώ για όσα μου έχει στερήσει, άθελά της κι αυτή. Δεν ντρέπομαι για το ποια είμαι, δεν ντρέπομαι που έχω μαθησιακή δυσκολία, γιατί τώρα ποια ξέρω ότι όποιος έχει μαθησιακή δυσκολία δεν είναι χαζός, απλά ακόμη πιο διαφορετικός. Βέβαια πρέπει να πω ότι είμαι πολλή τυχερή γιατί δεν είχα ποτέ σοβαρά προβλήματα όπως δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι που αναγκάζονται ή τους αναγκάζουν να παίρνουν φάρμακα. Το ένστικτο και το οικογενειακό περιβάλλον με καθοδήγησαν έτσι, ώστε να είμαι ένας πειθαρχημένος άνθρωπος (η αλήθεια είναι ότι η Μαρία μου είπε ότι είμαι πειθαρχημένη˙ εγώ … χαμπάρι!), με αποτέλεσμα να διαχειρίζομαι τα θέματα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Φέτος, μετά από πολλά χρόνια ημιέκθεσης στο θέατρο, θα τολμήσω να εκτεθώ! Και τι εννοώ με την ημιέκθεση και την έκθεση. Λατρεύω το θέατρο, λατρεύω το τραγούδι, αλλά εδώ και χρόνια δεν αναλάμβανα κάτι μεγάλο, με το φόβο ότι δεν θα τα καταφέρω, δεν θα ανταπεξέλθω. Φέτος όμως, με τη βοήθεια του Dyagnosis, θα τολμήσω. Στη θεατρική ομάδα που συμμετέχω, ανέλαβα έναν τεράστιο (για τα δικά μου δεδομένα) ρόλο και 2 μικρότερους (αλλά και πάλι για μένα μεγάλοι). Άθλος! Η ουσία δεν είναι το άπειρο διάβασμα, η άπειρη μελέτη, αλλά το σύστημα που λειτουργεί καλύτερα στον δικό μου εγκέφαλο. Η Μαρία Ξύστρου το βρήκε, το βάλαμε σε εφαρμογή και δουλεύει, με κάποιες παρεμβάσεις που πρέπει ακόμα να κάνει.
Είμαι χαρούμενη, είμαι ξαλαφρωμένη και ανακουφισμένη. Αισθάνομαι και πάλι την ενέργεια των είκοσί μου χρόνων, δηλαδή την παρορμητικότητά μου να με κυριεύει κι εγώ να την αφήνω πειθαρχημένα απείθαρχη να ξεφαντώνει! Αισθάνομαι τα γρανάζια του μυαλού μου να λειτουργούν και πάλι πυρετωδώς και το μυαλό μου εν τέλει να ανθίζει, όπως στο λογότυπο του Dyagnosis! Τι πιο όμορφο, αναζωογονητικό και δημιουργικό από αυτό; Όχι, δεν είναι κακό το ξεφάντωμα της παρορμητικότητας ή τουλάχιστον όχι ακόμα! Εννοώντας ότι, μέσα από την προσωπική μου εμπειρία έμαθα να την αναγνωρίζω τη φιλενάδα και στους άλλους κι όταν με κυριεύει η κακούργα (η παρορμητικότητα), πάω και τους το λέω! Ε, μέχρι να με μαυρίσει κάποιος στο ξύλο, κυριευμένος κι αυτός από τη δική του παρορμητικότητα!!!
Η διασπασούλα μου κι εγώ, είμαστε πιο αγαπημένες και ευτυχισμένες από ποτέ. Εύχομαι μόνο να την είχα γνωρίσει νωρίτερα. Δεν μπορώ καν να φανταστώ, τι θα είχαμε καταφέρει και τι θα είχαμε δημιουργήσει μέχρι σήμερα!
Γι αυτό, αν υποψιαζόσαστε ότι έχετε κι εσείς ή κάποιος δικός σας μια τέτοια φιλενάδα, μην την αρνηθείτε. Κάντε απλά το τεστ και αγαπήστε την όπως σας αγαπά κι αυτή. Παρέα είναι καλύτερα απ’ ότι μόνοι! Έτσι δεν είναι;
Η διασπασούλα μου κι εγώ!
Πριν δέκα χρόνια έφυγε από τη ζωή ένα πλάσμα λατρεμένο και πολυαγαπημένο, ο σύντροφός μου Γιάννης. Πέρασα ένα παρατεταμένο πένθος (πολυετής άρνηση), το οποίο με οδήγησε όταν είχα φτάσει πλέον σε αδιέξοδο, στη Φρίντα Ξύστρου και στο Το Δέντρο Της Ζωής-Φρίντα Ξύστρου, η οποία αφού με βοήθησε να βιώσω το πένθος, να αποδεχτώ την απώλεια και να ξαναβγώ στη ζωή, με έφερε σε επαφή πριν δύο περίπου χρόνια με την αδερφή της Μαρία Ξύστρου, Κοινωνιολόγο της εκπαίδευσης και εμπνευστή του Dyagnosis. Η Μαρία είχε δημιουργήσει ένα τεστ για διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών και ενώ μελετούσαν με τη Φρίντα τη δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας, η Φρίντα με παρακάλεσε να ρίξω μια ματιά σε ένα σχεδιάκι που είχαν επιλέξει από το ίντερνετ, για να το χρησιμοποιήσουν ως λογότυπο. Ανήσυχος και καλλιτεχνικός άνθρωπος γαρ, το διέγραψα και σχεδίασα το σημερινό λογότυπο του Dyagnosis. Έτσι εκείνη τη μέρα με το Dyagnosis συνδέσαμε άρρηκτα τις ζωές μας.
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και μπήκε η εφαρμογή σε λειτουργία. Τότε μου έδωσε το αφεντικό, η Μαρία, τον κωδικό να μπω στην εφαρμογή για να τη μελετήσω και να δω τι θα χρειαστεί για να τη μεταφράσουμε και σε κάποιες άλλες γλώσσες. Κι εκεί ήταν που έκανα το «λάθος»!
Έχω αισθανθεί στη ζωή μου τόσο «λίγη», τόσο «τεμπέλα», τόσο ... που ήθελα να ταΐσω τη ματαιοδοξία μου και να κάνω το τεστ και να αποδείξω στους άλλους (όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άλλοι) ότι είμαι έξυπνη και χωρίς μαθησιακές δυσκολίες. Γιατί ως γνωστόν (για τους αδαείς) όποιος έχει μαθησιακή δυσκολία είναι χαζός! Και την πάτησα!
Το χαστούκι ήρθε λίγο μετά την ολοκλήρωση του τεστ, με την έκθεση αξιολόγησης των απαντήσεών μου: «οι πρακτικές ικανότητές σας βρίσκονται σε επίπεδα ανώτερης ευφυίας και σε συνδυασμό με τις απαντήσεις σας στο ερωτηματολόγιο, έχετε μαθησιακές δυσκολίες οι οποίες συχνά συνδυάζονται με ακούσια διάσπαση προσοχής, παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα».
Η πρώτη μου προφανέστατη σκέψη ήταν ότι, το τεστ κάνει λάθος! Ναι ναι, τι καλά, το «ανώτερη ευφυία» μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά το δεύτερο σκέλος ... λάθος το τεστ! Από που να το πιάσω και τι να πρωτοσκεφτώ! Τηλεφωνώ στη Φρίντα, της λέω τα αποτελέσματα και μου λέει με ψυχραιμία και ίσως με απάθεια: «γιατί το έκανες το τεστ; Ποιος σου είπε να το κάνεις; Εμείς δεν τα κάνουμε αυτά τα τεστ! Και γενικά δεν παίζουμε με την επιστήμη»!
Μου πήρε περίπου 2 μερούλες μέχρι τη συνειδητοποίηση κι άλλη μία για την αποδοχή, δηλαδή σε τρεις μερούλες το ξεπέταξα το πένθος. Ποιο πένθος; Μα φυσικά της μη ικανοποίησης του εγωισμού μου και της ματαιοδοξίας μου! Πώς; Α, πολύ απλά! Άνοιξα καλά τα αντικειμενικά μάτια της ψυχής μου, άφησα στην άκρη ότι κόμπλεξ είχα και είδα πόσο μοναδική με κάνει αυτή μου η ιδιαιτερότητα. Ναι, ναι, σαφώς ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός, δε διαφωνώ καθόλου. Αυτή όμως η καινούρια μου φίλη (παλιά βεβαίως και εκ γενετής, καινούρια μόνο στο συνειδητό μου), η διάσπαση προσοχής, είναι αυτή που με κάνει να βλέπω διαφορετικά τον κόσμο και σε περισσότερα επίπεδα. Χάρη σ’ αυτήν για παράδειγμα αναγνωρίζω τις λέξεις και τα συναισθήματα τα ανείπωτα, αντιλαμβάνομαι χωρίς υπολογισμούς το φως που είναι ικανό να εκπέμψει ένα χρώμα, τραγουδώ χωρίς πρόβα μια δεύτερη ή τρίτη φωνή σε μία μελωδία που μπορεί μόλις να έχω ακούσει, διαβάζω παράλληλα δύο βιβλία. Είναι αυτή που πάντα μου έβαζε τρικλοποδιά στην αποστήθιση και μη γνωρίζοντάς τη (και κυρίως μη γνωρίζοντας πώς να τη διαχειριστώ) με απέκοψε από τα καλλιτεχνικά μου όνειρα.
Και θα ρωτήσει κανείς: «μα δε σε πειράζει που το ανακάλυψες τόσο αργά, που άφησες ανεκπλήρωτα κάποια όνειρά σου;» Δεν είναι ότι δε λυπάμαι ή ότι δε θλίβομαι βαθιά ή ότι δε σκέφτομαι όσα έχασα. Απλά ο χρόνος δε γυρνά πίσω, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκμεταλλευτώ τη γνώση και τη βοήθεια που έχω σήμερα, για ένα πιο δημιουργικό αύριο! Το όνομα της δυσκολίας μου; Αποστήθιση! Μαθαίνω απίστευτα εύκολα, αποστηθίζω απίστευτα δύσκολα. Αλλά όταν το καταφέρνω, δύσκολα τα ξεχνώ! Δεν ξέρω αν η δυσκολία μου είναι αυτή ακριβώς ή απλά με επηρεάζει περισσότερο σ’ αυτό το κομμάτι. Δεν ανησυχώ όμως. Έχω βοήθεια και καθοδήγηση και νέα εργαλεία για πιο γρήγορα αποτελέσματα.
Από την ημέρα που έκανα το τεστ, έχουν περάσει οκτώ μήνες. Από τους πιο αποκαλυπτικούς όσο αναφορά το ποια είμαι και γιατί είμαι έτσι όπως είμαι. Πήρα τόσες απαντήσεις για τον εαυτό μου και γιατί λειτουργώ με αυτό τον τρόπο και γιατί βλέπω τον κόσμο με αυτό τον τρόπο. Ανακάλυψα μία Ξανθή που ... Λάθος! Αποκάλυψα την Ξανθή! Μου αποκάλυψα την Ξανθή. Και ξέρετε κάτι; Μου αρέσει! Μου αρέσω! Υπάρχουν επιτέλους και στιγμές που με αγαπώ! Ποιος εγώ, που πάντα με έκρυβα γιατί ντρεπόμουν για τις αδυναμίες μου και για τις δυσκολίες μου. Αγαπώ τη διασπασούλα μου, την ευχαριστώ για όσα μου χαρίζει, της είμαι ευγνώμων που με κάνει τόσο δημιουργική και τη συγχωρώ για όσα μου έχει στερήσει, άθελά της κι αυτή. Δεν ντρέπομαι για το ποια είμαι, δεν ντρέπομαι που έχω μαθησιακή δυσκολία, γιατί τώρα ποια ξέρω ότι όποιος έχει μαθησιακή δυσκολία δεν είναι χαζός, απλά ακόμη πιο διαφορετικός. Βέβαια πρέπει να πω ότι είμαι πολλή τυχερή γιατί δεν είχα ποτέ σοβαρά προβλήματα όπως δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι που αναγκάζονται ή τους αναγκάζουν να παίρνουν φάρμακα. Το ένστικτο και το οικογενειακό περιβάλλον με καθοδήγησαν έτσι, ώστε να είμαι ένας πειθαρχημένος άνθρωπος (η αλήθεια είναι ότι η Μαρία μου είπε ότι είμαι πειθαρχημένη˙ εγώ … χαμπάρι!), με αποτέλεσμα να διαχειρίζομαι τα θέματα μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Φέτος, μετά από πολλά χρόνια ημιέκθεσης στο θέατρο, θα τολμήσω να εκτεθώ! Και τι εννοώ με την ημιέκθεση και την έκθεση. Λατρεύω το θέατρο, λατρεύω το τραγούδι, αλλά εδώ και χρόνια δεν αναλάμβανα κάτι μεγάλο, με το φόβο ότι δεν θα τα καταφέρω, δεν θα ανταπεξέλθω. Φέτος όμως, με τη βοήθεια του Dyagnosis, θα τολμήσω. Στη θεατρική ομάδα που συμμετέχω, ανέλαβα έναν τεράστιο (για τα δικά μου δεδομένα) ρόλο και 2 μικρότερους (αλλά και πάλι για μένα μεγάλοι). Άθλος! Η ουσία δεν είναι το άπειρο διάβασμα, η άπειρη μελέτη, αλλά το σύστημα που λειτουργεί καλύτερα στον δικό μου εγκέφαλο. Η Μαρία Ξύστρου το βρήκε, το βάλαμε σε εφαρμογή και δουλεύει, με κάποιες παρεμβάσεις που πρέπει ακόμα να κάνει.
Είμαι χαρούμενη, είμαι ξαλαφρωμένη και ανακουφισμένη. Αισθάνομαι και πάλι την ενέργεια των είκοσί μου χρόνων, δηλαδή την παρορμητικότητά μου να με κυριεύει κι εγώ να την αφήνω πειθαρχημένα απείθαρχη να ξεφαντώνει! Αισθάνομαι τα γρανάζια του μυαλού μου να λειτουργούν και πάλι πυρετωδώς και το μυαλό μου εν τέλει να ανθίζει, όπως στο λογότυπο του Dyagnosis! Τι πιο όμορφο, αναζωογονητικό και δημιουργικό από αυτό; Όχι, δεν είναι κακό το ξεφάντωμα της παρορμητικότητας ή τουλάχιστον όχι ακόμα! Εννοώντας ότι, μέσα από την προσωπική μου εμπειρία έμαθα να την αναγνωρίζω τη φιλενάδα και στους άλλους κι όταν με κυριεύει η κακούργα (η παρορμητικότητα), πάω και τους το λέω! Ε, μέχρι να με μαυρίσει κάποιος στο ξύλο, κυριευμένος κι αυτός από τη δική του παρορμητικότητα!!!
Η διασπασούλα μου κι εγώ, είμαστε πιο αγαπημένες και ευτυχισμένες από ποτέ. Εύχομαι μόνο να την είχα γνωρίσει νωρίτερα. Δεν μπορώ καν να φανταστώ, τι θα είχαμε καταφέρει και τι θα είχαμε δημιουργήσει μέχρι σήμερα!
Γι αυτό, αν υποψιαζόσαστε ότι έχετε κι εσείς ή κάποιος δικός σας μια τέτοια φιλενάδα, μην την αρνηθείτε. Κάντε απλά το τεστ και αγαπήστε την όπως σας αγαπά κι αυτή. Παρέα είναι καλύτερα απ’ ότι μόνοι! Έτσι δεν είναι;
Ξανθή Τοκμακίδου-Τριφούνοβιτς
Διπλ. Αρχιτέκτων, MLa, MMus
Διπλ. Αρχιτέκτων, MLa, MMus
